Ας κάνουν στην άκρη...

Tου Αλέξη Παπαχελά

Η χώρα βρίσκεται σε μια πολύ κρίσιμη περίοδο. Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει κυριολεκτικά τι θα μας ξημερώσει. Οι άνθρωποι που τη διοικούν θα κληθούν να πάρουν σημαντικές αποφάσεις για πρωτόγνωρα ζητήματα και ενδεχομένως σε συνθήκες κρίσης. Οσο ασύλληπτη και αν είναι η ευκολία με την οποία οι πολιτικοί αναφέρονται στην «ελεγχόμενη χρεοκοπία», δεν μπορεί να μην καταλαβαίνουν τα τεχνικά, πολιτικά, κοινωνικά κ.ά. προβλήματα μιας τέτοιας λύσης. Να ήταν όμως μόνο αυτό...

Η χώρα πρέπει να αλλάξει πολύ γρήγορα το σύστημα με το οποίο διοικούνται τα νοσοκομεία, τα πανεπιστήμια, τα κρατικά λογιστήρια και πολλά άλλα. Ποιο είναι το πρόβλημα τώρα; Πρώτα απ’ όλα ότι δεν υπάρχει ραχοκοκαλιά σοβαρού κράτους. Εξαφανίσθηκαν προ πολλού εκείνοι οι περίφημοι γενικοί διευθυντές οι οποίοι έπαιζαν τα θέματα στα δάχτυλα και έχαιραν σεβασμού, ασχέτως πολιτικών πεποιθήσεων. Σήμερα, στην κορυφή του κράτους έχει φτάσει η μάζα που μπήκε από το παράθυρο, ανέβηκε με κομματικά κριτήρια και στηρίχθηκε στη συναλλαγή και τον συνδικαλισμό. Ναι, βεβαίως υπάρχουν σε κάθε υπουργείο ελάχιστοι υπάλληλοι που το κρατάνε. Αλλά και από αυτούς είναι ακόμη πιο ελάχιστοι όσοι μπορούν να σταθούν τεχνοκρατικά ή, ακόμη περισσότερο, να αποδειχθούν επαρκείς σε μια επαφή με τους ανθρώπους της Ε.Ε.

Αυτή η αναπηρία είναι πολύ μεγάλη και θα πάρει χρόνια να διορθωθεί. Μέχρι τότε, είναι ανάγκη να αποβάλουμε κάθε ψευτοπατριωτικό κόμπλεξ και να εκμεταλλευθούμε, όσο και όπως μπορούμε, την τεχνογνωσία που θέλουν να μας δώσουν οι ξένοι. Δεν θέλουν να μας κλέψουν. Κλέψαμε μόνοι μας τους εαυτούς μας από κάθε ευκαιρία που είχαμε να φτιάξουμε μια ευρωπαϊκή χώρα με τα κοινοτικά κονδύλια των περασμένων δεκαετιών.

Στην παρούσα όμως συγκυρία δεν βοηθάει και το τραγικό επίπεδο των πολιτικών, οι οποίοι στελεχώνουν κρίσιμες κυβερνητικές θέσεις, είτε επί ΠΑΣΟΚ είτε επί Ν.Δ. Οι περισσότεροι είναι επαγγελματίες της πολιτικής. Ξέρουν να χειρισθούν δημοσιογράφους, κομματικά στελέχη, συνδικαλιστές και κάπου εκεί τελειώνουν οι γνώσεις τους... Οταν κάποιος τους προτείνει να προσλάβουν έναν ειδικό ως συνεργάτη ή –ακόμη χειρότερα– να αναλάβει την κυβερνητική θέση ένας έμπειρος άνθρωπος της αγοράς, η απάντηση είναι προβλέψιμη: «Μα, αυτός δεν ξέρει από πολιτική». Υπέροχα λοιπόν. Αυτοί που ξέρουν από πολιτική μάς έφτασαν έως εδώ και τώρα δεν ξέρουν τι να κάνουν. Απλή λύση; Να κάνουν για λίγο στην άκρη, να βρουν όσους ξέρουν από πρακτικές λύσεις για να «βγάλουν το φίδι από την τρύπα» και μετά βλέπουμε. Η Ελλάδα διαθέτει πληθώρα ικανών ανθρώπων εντός και εκτός συνόρων που μπορούν να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και να συνεργασθούν με τους λίγους πολιτικούς οι οποίοι έχουν αποδείξει ότι έχουν τα προσόντα που θα απαιτούσε μια θέση στον ιδιωτικό τομέα. Και καλό θα ήταν να μη διυλίζουν και αυτοί τον κώνωπα κάθε φορά που κάποιος τους προτείνει μια θέση ευθύνης.

Ας το καταλάβουμε όλοι ότι η πατρίδα και οι στιγμές που διανύουμε απαιτούν πολλά απ’ όλους μας. Οι σημερινοί πολιτικοί, άλλωστε, μπορούν να γίνουν οι καλύτεροι σύμβουλοι για το πώς ένας σοβαρός τεχνοκράτης μπορεί να χειρισθεί τα μεγάλα εμπόδια για την ανόρθωση της χώρας: τους κομματικούς μηχανισμούς, τους συνδικαλιστές, τα μέσα ενημέρωσης, τα συμφέροντα... Να περιορισθούν δηλαδή οι επαγγελματίες της πολιτικής στη μόνη τέχνη που έμαθαν καλά, με εμφανή αποτελέσματα!

Aπο την χθεσινή ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Προσυπογράφω απόλυτα και το μόνο που μπορώ να ρωτήσω εγώ είναι το εξής:
Διαφωνεί κανείς;