«Οι νόμοι δεν εφαρμόζονται στη Λήμνο»...

... γράφει αυστραλιανή εφημερίδα 

- Δείτε εδώ το ρεπορτάζ του limnosfm 
- Κι ύστερα μας φταίνε οι ξένοι...

Οι νόμοι δεν εφαρμόζονται στη Λήμνο, είναι ο τίτλος του άρθρου που δημοσιεύει η αυστραλιανή εφημερίδα The Age. 

Ο αρθρογράφος Hon John Pandazopoulos σχολιάζει την ελληνική κρίση χρέους, περιγράφοντας τις εμπειρίες του από το νησί της Λήμνου, την οποία μάλιστα χαρακτηρίζει ως άνομη γη, αφού όπως υποστηρίζει, οι νόμοι εκεί δεν υφίστανται. 

Ο John Pandazopoulos αναφέρει χαρακτηριστικά: «Την περασμένη εβδομάδα ήμουν στο νησί της Λήμνου, όπου έφτασαν υπάλληλοι του Υπουργείου Εργασίας προκειμένου να ελέγξουν τα βιβλία των επιχειρήσεων για λογαριασμό των εργαζομένων τους. Μέσα σε μια ώρα η κάθε επιχείρηση γνώριζε ότι ήταν στο νησί για τις επιθεωρήσεις. 

Προς έκπληξή τους, σχεδόν όλοι οι εργαζόμενοι στο νησί άρχισαν να δουλεύουν την ίδια μέρα. 

Αν σπαταλούσαν την ίδια ενέργεια για να αναπτύξουν τις επιχειρήσεις τους, η χώρα θα ήταν σε πολύ καλύτερη κατάσταση».

Και συνεχίζει: «Μια φίλη μου στο Facebook, όταν έκανα μια δημοσίευση σχετικά με αυτό, μου είπε «Αυτή είναι η ομορφιά της Ελλάδας. Οι νόμοι δεν εφαρμόζονται. Αυτή είναι πραγματική ελευθερία». Όπως υποστηρίζει ο αρθρογράφος, η φοροδιαφυγή είναι το εθνικό άθλημα των ελληνικών επιχειρήσεων, περιγράφοντας τις δικές του εμπειρίες... φοροδιαφυγής, «παρά το γεγονός ότι ο νόμος ορίζει πως αν δεν λάβεις απόδειξη, δεν υποχρεούσαι να πληρώσεις». 

Γράφει χαρακτηριστικά: «Στη ρεσεψιόν του ξενοδοχείου δεν μπορούσαν να μου δώσουν απόδειξη για τα 200 ευρώ που κόστιζε η διαμονή μου, επειδή ο άνθρωπος που κρατούσε το βιβλίο δεν ήταν διαθέσιμος! Μια εταιρεία ενοικίασης αυτοκινήτων μου έδωσε μια ψεύτικη απόδειξη. Σε ένα μπαρ μου έδωσαν απόδειξη χαμηλότερης τιμής από το πραγματικό κόστος. Και φυσικά τα εστιατόρια δεν δίνουν καμία απόδειξη». 

Ωστόσο, σημειώνει ότι υπάρχουν επιχειρήσεις που ακολουθούν όσα ορίζει ο νόμος και δίνουν απόδειξη «για ένα μόνο καφέ ή για ένα μόνο μπουκαλάκι νερό». «Είναι γεγονός ότι όσο υψηλότερη είναι η τιμή του προϊόντος ή της υπηρεσίας, είναι λιγότερο πιθανό ότι θα πάρετε απόδειξη. Οι κύριοι ένοχοι της κατάστασης αυτής είναι οι επαγγελματίες, τα ξενοδοχεία και οι πανσιόν / ενοικιαζόμενα δωμάτια, τα εστιατόρια, οι ενοικιάσεις αυτοκινήτων - και είναι σχεδόν αποκλειστικά στον ιδιωτικό τομέα. Αυτό έχει δημιουργήσει μια κοινωνία δύο ταχυτήτων: εκείνων που έχουν πρόσβαση σε μια οικονομία μετρητών που δεν δηλώνουν το σύνολο των εισοδημάτων τους, και εκείνοι που δεν συμπαθούν τους δημοσίους υπαλλήλους και τους συνταξιούχους που απλά πληρώνουν τους φόρους τους, είτε ως δικαιούχοι ή μέσω του ΦΠΑ». 

Μάλιστα ο αρθρογράφος υποστηρίζει πως οι επιχειρηματίες δεν καταβάλλουν το φόρο στο κράτος, αντιθέτως το εισπράττουν οι ίδιοι. «Είναι εκπληκτικό το γεγονός ότι οι περισσότερες επιχειρήσεις σε χρεώνουν για το ΦΠΑ και, αντί να το δώσουν στην κυβέρνηση να πληρώσει τις δημόσιες υπηρεσίες, θα το βάλουν στην τσέπη. Έχω μείνει έκπληκτος από το γεγονός ότι ακόμη κι αν η Ευρώπη προσπαθεί να επιβάλει 23% ΦΠΑ, οι εστιάτορες υποστηρίζουν "Γιατί πρέπει να πληρώνω στο κράτος το 23% των κερδών μου;». Αρνούνται να αναγνωρίσουν το γεγονός ότι ο πελάτης τους έχει ήδη πληρώσει για αυτό». 

Τέλος, παραδέχεται πως, παρά τις αδυναμίες των πρόσφατων κυβερνήσεων, έχουν συμβεί μεγάλα άλματα στην Ελλάδα από τότε που η κρίση έκανε την εμφάνισή της επισήμως πριν από πέντε χρόνια και καταλήγει πως αν η χώρα πατάξει τη φοροδιαφυγή, εκμεταλλευτεί τον τουρισμό και τα τοπικά προϊόντα, προωθώντας τα σε ξένους αγοραστές, η οικονομία της χώρας θα καταφέρει να ανακάμψει σε σύντομο χρονικό διάστημα.