Οι προτάσεις του Ξ.Ε.Ε. για το πολυνομοσχέδιο

Σειρά σημαντικών προτάσεων προς την υπουργό Τουρισμού Όλγα Κεφαλογιάννη απέστειλε ο πρόεδρος του Ξ.Ε.Ε. κ. Γεώργιος Αλ. Τσακίρης, στο πλαίσιο της δημόσιας διαβούλευσης για το σχέδιο νόμου «Αναδιάρθρωση Ελληνικού Οργανισμού Τουρισμού, μείωση διοικητικών βαρών, απλούστευση διαδικασιών για την ενίσχυση της τουριστικής επιχειρηματικότητας και λοιπές διατάξεις».

Στις προτάσεις του ο κ. Τσακίρης επικεντρώνεται στην ειδική υπηρεσία για τις τουριστικές επενδύσεις, στο παρατηρητήριο Τουρισμού, στις τουριστικές επαύλεις, στα σήματα λειτουργίας, καθώς και στα σύνθετα τουριστικά καταλύματα και τις υποδομές που απαιτούν. 

Οι παρατηρήσεις του Ξ.Ε.Ε., έχουν ως εξής:

ΜΕΡΟΣ Α

Άρθρο 2

Μεταφορά των αρμοδιοτήτων της Ειδικής Υπηρεσίας του άρθρου 12 ν.4002/2011 του Ε.Ο.Τ. στο Υπουργείο Τουρισμού

Για την  Ειδική αυτή Υπηρεσία, που αποτελεί υπηρεσία μιας στάσης για τις τουριστικές επενδύσεις άνω  των 300 κλινών, το Ξ.Ε.Ε. εκφράζει  τη θέση όλου του ξενοδοχειακού κλάδου ότι στα πλαίσια μείωσης της γραφειοκρατίας θα έπρεπε η υπηρεσία αυτή να ασχολείται με όλες τις επενδύσεις σε  ξενοδοχειακά καταλύματα ανεξαρτήτως  κλινών.  Είναι κοινός τόπος ότι η γραφειοκρατία για την ίδρυση ή επέκταση ή αναβάθμιση  ξενοδοχείου, στην πλειονότητα των περιπτώσεων,  είναι σχεδόν ίδια, ανεξαρτήτως κλινών και επομένως δημιουργείται διάκριση στον ελεύθερο ανταγωνισμό, αφού δεν αντιμετωπίζεται με ίσους όρους ο υποψήφιος επενδυτής των 200 κλινών με τον επενδυτή των 300 κλινών. 

Άρθρο 7

Παρατηρητήριο Τουρισμού

Στο Παρατηρητήριο Τουρισμού, πιστεύουμε ότι θα έπρεπε να θεσμοθετηθεί η παρουσία και συμμετοχή και του  Ι.Τ.Ε.Π. (Ινστιτούτο Τουριστικών Ερευνών και Προβλέψεων) , που είναι ο μόνος εξειδικευμένος στην τουριστική έρευνα   φορέας, όπως και η Τράπεζα της Ελλάδος,που ασχολείται με τη συλλογή και επεξεργασία στοιχείων για τις δαπάνες των τουριστών. Όσον αφορά  στη συμμετοχή δύο μελών ΔΕΠ,  πιστεύουμε ότι τα για τα μέλη αυτά θα πρέπει  να τεθεί η προϋπόθεση ότι θα προέρχονται από ΑΕΙ που διαθέτουν προπτυχιακά ή μεταπτυχιακά τμήματα ή ερευνητικά κέντρα με αντίκειμενο τον τουρισμό, προκειμένου να έχουν ουσιαστική συμβολή στο έργο του Παρατηρητηρίου.

ΜΕΡΟΣ Β

Κεφάλαιο  Α.

Πρόωθηση οργανωμένων και σύνθετων τουριστικών επενδύσεων

Άρθρο11 -Οργανωμένοι υποδοχείς τουριστικών δραστηριοτήτων

Άρθρο 12 – Σύνθετα τουριστικά καταλύματα

Με τα άρθρα αυτά θεσμοθετείται μια σειρά από χωροταξικές ρυθμίσεις με σημαντικές επιπτώσεις  στο τουριστικό προϊόν όλης της χώρας και ιδιαίτερα των νησιωτικών προορισμών, οι οποίες τροποποιούν και συμπληρώνουν το Ειδικό Χωροταξικό Πλαίσιο για τον Τουρισμό.

Το Ξ.Ε.Ε., ως γνωστόν, έχει από το 2009,  καταθέσει προσφυγή στο Συμβούλιο της Επικρατείας κατά του Χωροταξικού και αναμένει  σύντομα την έκδοση σχετικής δικαστικής απόφάσεως. Επειδή η απόφαση αυτή είναι κρίσιμη για το επενδυτικό περιβάλλον  της χώρας, δεδομένου ότι θα δημιουργήσει ασφάλεια δικαίου για κάθε υποψήφιο τουριστικό επενδυτή, το Ξ.Ε.Ε  έχει διατυπώσει τη γνώμη ότι   οι  χωροταξικές ρυθμίσεις  είτε πρόκειται για ολοκληρωμένο πλαίσιο, όπως το Ειδικό Χωροταξικό για τον Τουρισμό, είτε για μεμονωμένες διατάξεις, είναι ασφαλέστερο  για τους επενδυτές , να μην ισχύσουν  μέχρι την έκδοση της απόφασης του ΣτΕ.

Το Ξ.Ε.Ε. έχει αναγνωρίσει και πιστεύει στην σημαντικότητα και υπεραξία που μπορεί να δώσει στο τουριστικό προϊόν μας η δημιουργία  υψηλού επιπέδου συγκροτημάτων  τουριστικής κατοικίας και μάλιστα στα πλαίσια παράλληλης λειτουργίας ειδικών τουριστικών υποδομών όπως Π.χ. γκολφ, καθώς και στον εμπλουτισμό του ξενοδοχειακού και τουριστικού προϊόντος. Συγχρόνως όμως έχει   τοποθετηθεί  σχετικά με τους περιορισμούς που πρέπει να λαμβάνονται υπόψη  στην ανάπτυξη της τουριστικής κατοικίας  σε συνάρτηση με τη φέρουσα ικανότητα της κάθε περιοχής, το μέγεθος της τουριστικής ανάπτυξης, την επίδραση στην  ανταγωνιστικότητα της υφιστάμενης ξενοδοχειακής υποδομής, ειδικά στις περιπτώσεις που δεν πληρούνται οι προαναφερθείσες προϋποθέσεις.Το ΞΕΕ έχει εκφράσει επανειλημμένα την  αντίθεση του  στην μια πιθανή, συγκριτικά υπέρμετρη, προικοδότηση σχημάτων ανάπτυξης δήθεν  τουριστικής κατοικίας σε βάρος της κλασσικής ξενοδοχίας, αλλά  και σε βάρος της μοναδικότητας των τουριστικών μας πόρων τους οποίους έχουμε υποχρέωση να διαφυλάξουμε.

Επίσης είναι εξίσου σημαντικό να μην καταστρατηγηθεί και η ειδική τουριστική υποδομή, η οποία,  για να έχει ειδικό βάρος στον εμπλουτισμό και τη διαφοροποίηση της τουριστικής προσφοράς, πρέπει να αναπτύσσεται με συγκεκριμένες εγκαταστάσεις και προδιαγραφές και να μην δίνεται η δυνατότητα σε οποιονδήποτε, κατά βούληση, να χαρακτηρίζει  «οποιαδήποτε αξιοποίηση στοιχείων της περιοχής» ως ειδική  τουριστική υποδομή.

Άρθρο 14

Τουριστικές επαύλεις

Η δυνατότητα που παρέχεται σε κάθε ιδιοκτήτη κατοικίας άνω των 100 τ.μ. να την μετατρέπει σε τουριστικό κατάλυμα  χωρίς  προδιαγραφές με την απλή κατάθεση συμφωνητικού μίσθωσης στην Εφορία και στην οικεία ΠΥΤ θα οδηγήσει σε πλήρη απαξίωση όλο το μικρό καταλυματικό δυναμικό της χώρας, κύρια και μη κύρια ξενοδοχειακά καταλύματα, ευτελίζοντας το σύνολο του τουριστικού μας προϊόντος για τους παρακάτω λόγους :

·         Δημιουργεί συνθήκες αθέμιτου ανταγωνισμού απέναντι στην ξενοδοχειακή βιομηχανία,

·         Διαλύει τη θεσμική προστασία της διασφάλισης της ποιότητας των εγκαταστάσεων και  των παρεχομένων υπηρεσιών

·         Δημιουργεί σοβαρά ρήγματα στην ανταγωνιστικότητα της ελληνικής ξενοδοχειακής βιομηχανίας και κυρίως των μικρού και μεσαίου μεγέθους επιχειρήσεων, που είναι ο κορμός του ελληνικού τουρισμού

·         Βάλλει κατά της μοναδικότητας του ξενοδοχειακού δυναμικού, αφού διαχέει σε όλη την κοινωνία τη δυνατότητα της τουριστικής χρήσης οποιουδήποτε ακινήτου

·         Μεταλλάσσει την παροχή υπηρεσιών διαμονής από οικονομική δραστηριότητα με υψηλή αξία επενδεδυμένου παγίου και ανθρώπινου  κεφαλαίου σε προϊόν «κοινωνικής αλληλεγγύης» ευτελούς αξίας  .

·         Παροτρύνει τους ιδιοκτήτες όλων των μικρών καταλυμάτων, κύριων και μη , να μετατρέψουν τα καταλύματα τους σε επαύλεις. Σήμερα όλα τα νόμιμα καταλύματα αδειοδοτούνται με συγκεκριμένες δύσκολες γραφειοκρατικές διαδικασίες, καταβάλλουν ασφαλιστικές εισφορές, δέχονται πολλαπλούς ελέγχους από τη  διοίκηση για την νόμιμη λειτουργία τους, για τους όρους ασφαλείας των καταλυμάτων τους, για το καθεστώς εργασίας των απασχολουμένων σε αυτές, έχουν συγκεκριμένες περιβαλλοντικές υποχρεώσεις και καταβάλλουν μια σειρά από φόρους και τέλη σε κρατικούς και δημοτικούς φορείς, καθώς και σε συλλογικούς φορείς διαχείρισης πνευματικών και συγγενικών δικαιωμάτων. Παροτρύνει επομένως  όλους να μην ακολουθούν τις διαδικασίες, καθόσον κάποια διοίκηση, κάποια στιγμή, θα έλθει και θα νομιμοποιήσει με ελάχιστο κόστος την έκνομη δραστηριότητα τους.

Άρθρο  29

Ειδικό Σήμα Λειτουργίας σε επιχειρήσεις ενοικιαζομένων δωματίων-διαμερισμάτων κατηγορίας «δύο κλειδιών»

Ανάλογο των προβλημάτων και συνεπειών για τον Ελληνικό τουρισμό με το άρθρο 14 είναι και η ρύθμιση του άρθρου αυτού. Δεν κατανοούμε για ποιο λόγο και με βάση ποια πραγματική  ανάγκη,  εντάσσονται στην κατηγορία των 2 κλειδιών, καταλύματα έως 10 δωματίων, που στερούνται των αντίστοιχων προδιαγραφών, στα νησιά με πληθυσμό έως 3.100 κατοίκους. Η ρύθμιση αυτή αντιστρατεύεται  την ίδια την πολιτική του Υπουργείου τη στιγμή που  καταβάλλεται  προσπάθεια για παροχή ποιοτικών εγκαταστάσεων και υπηρεσιών σε όλη τη χώρα και  ειδικά  στα μικρά νησιά, που αποτελούν το ανταγωνιστικό μας πλεονέκτημα στον τουρισμό. Η θεσμοθέτηση αυτής της διάταξης καθιστά άκρως προβληματική την κατηγοριοποίηση  των ενοικιαζομένων καταλυμάτων, προκαλώντας σύγχυση στον καταναλωτή.  Επιπλέον δημιουργεί εύλογες προσδοκίες σε παράνομα καταλύματα για την  επέκτασή της στο σύνολο της χώρας, με αποτέλεσμα να οδηγείται συστηματικά σε αποδιάρθρωση όλο το σύστημα κατάταξης των καταλυμάτων σε κλειδιά μετά από 12 χρόνια από τη θέσπισή του.

Άρθρο 32

Επαναφέρεται στα δικαιολογητικά αδειοδότησης των τουριστικών καταλυμάτων  η υποχρέωση καταβολής παραβόλων (50% υπέρ Δημοσίου και 50% υπέρ Ε.Ο.Τ.), η οποία μάλιστα επεκτείνεται  και σε οποιαδήποτε αλλαγή φυσικού  ή νομικού  προσώπου που εκμεταλλεύεται το τουριστικό κατάλυμα. Η επανεισαγωγή του παραβόλου, σε μια δύσκολη οικονομική συγκυρία για τις τουριστικές επιχειρήσεις, δεν δικαιολογείται από κάποιο νέο δεδομένο σε σχέση με το ν.4070/2012 που το κατήργησε. Το παράβολο  έχει νόημα, μόνο όταν πρόκειται για μια εξαιρετική διαδικασία της Υπηρεσίας αδειοδότησης( π.χ. πολεοδομική αδειοδότηση ξενοδοχείων), που συνεπάγεται γι’ αυτή σημαντικό κόστος σε ανθρώπινους και υλικούς πόρους.