"Έφυγε" ο Θεόδωρος Αγγελόπουλος

"Έφυγε" αναπάντεχα από τη ζωή ο Θεόδωρος Αγγελόπουλος, μια μορφή του παγκόσμιου πολιτισμού, που με την κινηματογραφική ματιά του "προσέθεσε" πολλά στην Ελλάδα, αλλά και στον κόσμο ολόκληρο. Έφυγε πάνω στην μεγάλη του αγάπη τον κινηματογράφο, στα γυρίσματα της τελευταίας του ταινίας. Αδελφός του Νίκου Αγγελόπουλου, ιδρυτή της ALDEMAR και τέως προέδρου του ΣΕΤΕ, ο Θεόδωρος Αγγελόπουλος θα λείψει.

Μία πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξή του μπορείτε να δείτε εδώ και ένα ανθολόγιο εδώ।

Ένα πολύ καλό αφιέρωμα στον εκλιπόντα από το περιοδικό SOME/THINGS με αφορμή την ταινία ῞ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ῞ μπορείτε να δείτε εδώ

Σε συνέντευξή του στην Ειρήνη Στάθη στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ είχε πει: "Κάθε ταινία είναι μια σημαντική ανθρώπινη περιπέτεια...
Η σημασία έγκειται στο αν από εξωτερική περιπέτεια μπορεί να μεταμορφωθεί σε εσωτερική..."
"Το ταξίδι, τα σύνορα, η εξορία.Η ανθρώπινη μοίρα.Η αιώνια επιστροφή.Κι όχι μόνο.
Όλες μου οι εμμονές μπαίνουν και βγαίνουν στις ταινίες μου, όπως μπαίνουν και βγαίνουν, όπως σωπαίνουν για να ξαναεμφανιστούν αργότερα, τα όργανα μιας ορχήστρας."
"O Όμηρος και οι αρχαίοι τραγικοί, εδώ, στην Ελλάδα, αποτελούσαν στην εποχή μου μέρος της σχολικής μας παιδείας. Oι αρχαίοι μύθοι μάς κατοικούν και τους κατοικούμε.
Ζούμε σ' έναν τόπο γεμάτο μνήμες, αρχαίες πέτρες και σπασμένα αγάλματα.
Όλη η νεότερη ελληνική τέχνη φέρει τα σημάδια αυτής της συμβίωσης.
Η διαδρομή μου, η πορεία μου, η σκέψη μου, θα ήταν αδύνατον να μην έχουν ποτιστεί από όλα αυτά.
Όπως λέει ο ποιητής, «έβγαιναν απ' το όνειρο, καθώς έμπαινα στο όνειρο. Έτσι ενώθηκε η ζωή μας και θα 'ναι δύσκολο πολύ να ξαναχωρίσει».
Η σχέση μου με τη λογοτεχνία και την ποίηση μ' έφεραν πολύ νωρίς κοντά σ' όλες τις αναζητήσεις --γλωσσικές ή αισθητικές-- του μοντερνισμού."

Για τον θεόδωρο Αγγελόπουλο είπαν (Grodent Michel)

"..Πάντα υπάρχουν στον Αγγελόπουλο ένα σωρό νοήματα που παραμένουν ανεξερεύνητα· μια ποίηση που δεν μπορεί να εκπέσει σε μια υπερ-κωδικοποιημένη αισθητική. Παραδείγματα: η σκηνή στον Μεγαλέξαντρο όπου ο Δάσκαλος απαγγέλλει στον μικρό Αλέξανδρο κάποιους στίχους του Σεφέρη
(«Αν σου μιλάω με παραβολές,
είναι γιατί τ' ακούς γλυκότερα. /
Η φρίκη δεν κουβεντιάζεται /
γιατί 'ναι ζωντανή...»)".

Ο εκλιπών γεννήθηκε στην Αθήνα στις 27 Απριλίου 1935 και σπούδασε στη Νομική Σχολή Αθηνών την οποία εγκατέλειψε στο πτυχίο. Το 1961 φεύγει στη Γαλλία και γράφεται στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης με καθηγητές τον Ζωρζ Σαντούλ και τον Ζαν Μιτρί, ενώ την επόμενη χρονιά δίνει εξετάσεις και γίνεται δεκτός στην περίφημη σχολή κινηματογράφου IDHEC. Στη συνέχεια θα φοιτήσει κοντά στον εθνολόγο - σκηνοθέτη Ζαν Ρους, στο Musee de l'homme όπου θα διδαχθεί το σινεμά-ντιρέκτ.
Με την επάνοδό του στην Ελλάδα, 1964 θα εργαστεί στην εφημερίδα «Δημοκρατική Αλλαγή» ως κριτικός κινηματογράφου, με την Τώνια Μαρκετάκη και τον Βασίλη Ραφαηλίδη. Το 1965 του προτείνεται από τον Βαγγέλη Παπαθανασίου και το συγκρότημα Φόρμινξ να γυρίσει μια ταινία για το μουσικό συγκρότημα, η οποία δεν ολοκληρώθηκε ποτέ. Η πρώτη του ταινία έρχεται το 1968 με την μικρού μήκους «Εκπομπή» που θα προκαλέσει αίσθηση στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, ενώ δύο χρόνια αργότερα η μεγάλου μήκους «Αναπαράσταση», θα σημαδέψει την νέα εποχή του Ελληνικού κινηματογράφου. Οι ταινίες του έχουν συμμετάσχει στα σημαντικότερα διεθνή Φεστιβάλ, αποσπώντας τα μεγαλύτερα βραβεία (Χρυσός Φοίνικας Καννών, Χρυσός και Αργυρός Λέων Βενετίας, πολυάριθμα βραβεία Fipresci, 2 βραβεία Φελίξ καλύτερης Ευρωπαϊκής ταινίας και αναρίθμητα άλλα παντού στον κόσμο.)
Δύο ταινίες του, «Ο Θίασος» και «Το Βλέμμα του Οδυσσέα» συμπεριλαμβάνονται στις 100 καλύτερες ταινίες όλων των εποχών.
Ο Θόδωρος Αγγελόπουλος υπήρξε συνιδρυτής του ιστορικού περιοδικού «Σύγχρονος κινηματογράφος» με τον Β. Ραφαηλίδη, ένα έντυπο που σημάδεψε την ελληνική κινηματογραφική εκδοτική δραστηριότητα όλα τα επόμενα χρόνια. Ο έλληνας σκηνοθέτης, έχει τιμηθεί με πολλές διακρίσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό: ανακηρύχτηκε Officier dans l'ordre des Arts et des Letrres της Γαλλικής Δημοκρατίας, του απενεμήθη το παράσημο του Officier de la Legion d'Honneure από την Γαλλική Δημοκρατία, καθώς και ο τίτλος του Grande Ufficiale της Ιταλικής Δημοκρατίας. Έχει επίσης αναγορευτεί επίτιμος διδάκτορας των Πανεπιστημίων Βρυξελλών, Παρισιού, Grenoble και Essex.
Ο Θόδωρος Αγγελόπουλος αναγνωρίζεται ως ένας από τους κορυφαίους σύγχρονους δημιουργούς της έβδομης τέχνης και είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Κινηματογράφου.

Οι 16 ταινίες του μεγάλου δημιουργού είναι οι εξής:

Forminx Story (1965)
Η Εκπομπή (1968)
Αναπαράσταση (1970)
Μέρες του ’36 (1972)
Ο Θίασος (1974-’75)
Οι κυνηγοί (1977)
Ο Μεγαλέξαντρος (1980)
Αθήνα, επιστροφή στην Ακρόπολη (1983)
Ταξίδι στα Κύθηρα (1984)
Ο Μελισσοκόμος (1986)
Τοπίο στην ομίχλη (1988)
Το μετέωρο βήμα του πελαργού (1991)
Το βλέμμα του Οδυσσέα (1995)
Μια αιωνιότητα και μια μέρα (1998)
Το λιβάδι που δακρύζει (2004)
Η Σκόνη του Χρόνου (2008)

Συλληπητήρια στους οικείους του