Έτσι γίνεται σε άλλες χώρες

Η ελληνική κοινωνία βρίσκεται σε κατάσταση σοκ με όλα όσα συμβαίνουν τριγύρω. Απλοί, καθημερινοί άνθρωποι «βομβαρδίζονται» με ανακοινώσεις, εξαγγελίες και τόση πολύ πληροφόρηση που δεν μπορούν να κατανοήσουν και να αφομοιώσουν. Όλοι, ωστόσο, αντιλαμβάνονται ότι κάτι συμβαίνει, ότι έρχονται αλλαγές και ανατροπές και όλοι έχουν αρχίσει να δέχονται τις πρώτες επιπτώσεις αυτών των αλλαγών. Προβληματισμός για το αύριο, για το μέλλον. Που πηγαίνουμε, τι θα γίνει με τα εργασιακά, πότε θα πάρουμε σύνταξη και πόσο αξιοπρεπής θα είναι αυτή; Σκέψεις που όλοι κάνουμε, που όλοι συζητάμε με τους γύρω μας και ανησυχία βλέποντας τα «κεκτημένα» να καταρρέουν....

Και μην πιστέψει κανείς ότι είμαστε από εκείνους που συμφωνούν με τους συνταξιούχους 45άρηδες. Όχι σε καμία περίπτωση. Όμως, δεν μπορούμε να παραγνωρίσουμε το γεγονός ότι τη στιγμή που θίγονται κεκτημένα του απλού πολίτη, που δεν είναι και ο πλέον υπεύθυνος για το κακό χάλι της χώρας (όχι ότι δεν έχουμε κι εμείς οι πολίτες μερίδιο ευθύνες για κάποια πράγματα), οι 300 -όχι του Λεωνίδα, αυτοί ήταν παλικάρια-, της ελληνική Βουλής διατηρούν τα προνόμιά τους. Σε απλά ελληνικά, την ώρα που τα όρια ηλικίας αυξάνονται και οι συντάξεις «πετσοκόβονται», ακόμα και αν ένας πολίτης δουλεύει όλη του τη ζωή και πληρώνει τεράστια ποσά σε εισφορές, βουλευτής μπορεί με δυο θητείες στη Βουλή, δηλαδή με 8 χρόνια βουλευτικού βίου (που σε πολλές περιπτώσεις, λόγω πρόωρων εκλογών, κάτι σύνηθες τελευταία στη χώρα μας, δεν είναι καν 8), να πάρει σύνταξη 1.400 ευρώ! Για μία τέτοια σύνταξη ένας πολίτης θα πρέπει να δουλέψει σκληρά επί 40 χρόνια, 32 δηλαδή περισσότερα απ’ ότι ένας βουλευτής.

Αυτά συμβαίνουν στη χώρα μας, τη χώρα του παραλόγου.

Γιατί σε άλλες χώρες, το δημοσιονομικό «νοικοκύρεμα» αντιλαμβάνεται και αντιμετωπίζεται με διαφορετικό τρόπο.

Στη Βρετανία (και για να σας προλάβω, καθόλου βρετανόφιλοι δεν είμαστε), μία μόλις εβδομάδα από τις εκλογές, η πρώτη απόφαση του πρώτου υπουργικού συμβουλίου της νέας κυβέρνησης συνασπισμού Συντηρητικών και Φιλελευθέρων, αφορά στη μείωση κατά 5% των οικονομικών απολαβών των υπουργών, ως πρώτο βήμα για τη συρρίκνωση του δημοσίου ελλείμματος, που ξεπερνά το 11% του ΑΕΠ.

Η απόφαση, που ανακοινώθηκε από το γραφείο του πρωθυπουργού Ντέιβιντ Κάμερον, να ξεκινήσει το «νοικοκύρεμα» της χώρας από τον ίδιο, δεν μπορεί παρά να θεωρείται ως ένα θετικό δείγμα γραφής.

Ο Ντέιβιντ Κάμερον, λοιπόν, δεν άφησε τον εαυτό του απ’ έξω. Έτσι, οι περικοπές που εξήγγειλε έχουν ως αποτέλεσμα οι ετήσιες απολαβές του να διαμορφώνονται στις 142.500 λίρες, από 150.000 που έπαιρνε ο Γκόρντον Μπράουν, ενώ οι υπουργοί θα παίρνουν ετησίως γύρω στις 135.000 λίρες, από 157.250 ευρώ, που λάμβαναν μέχρι σήμερα.

Έτσι ξεκινάει παιδιά το «νοικοκύρεμα» της χώρας!

Τελικά θα δουλεύουμε μια ζωή υποστηρίζουν κάποιοι, και, ίσως, να έχουν δίκιο, εάν σκεφτεί κανείς ότι όλοι σχεδόν εισέρχονται στην αγορά εργασίας μετά την ηλικία των 27 και πάνω, οπότε και ολοκληρώνεται ο κύκλος των σπουδών, μιλάμε για μια ζωή (27+40=67, σύμφωνα με τα απλά μαθηματικά που γνωρίζει και αντιλαμβάνεται και η θεία μου, που έχει ολοκληρώσει μέχρι την πρώτη τάξη του 6τάξιου τότε Γυμνασίου).