Τα σύνδρομα των κομματαρχών και η εξαίρεση

της Ρένας Παυλάκη - Διακίδη

Τα σύνδρομα των κομματαρχών και η εξαίρεση Τρεις αρχηγοί μεγάλων κομμάτων πέρασαν τις τελευταίες μέρες από την Ρόδο. 

Ο Αντώνης Σαμαράς, ο Αλέξης Τσίπρας, ο Ευάγγελος Βενιζέλος. Ο τρόπος με τον οποίον κινήθηκαν, ο τρόπος που οργανώθηκαν αυτές οι επισκέψεις αποκαλύπτει πολλά. 

Όχι μόνο για τους ίδιους, αλλά και για τους κομματάρχες τους, για εκείνα τα κομματικά στελέχη που οργανώνουν τα κατά τόπους προγράμματα των επισκέψεων και περιοδειών.

Ο φοβικός και προβλέψιμος Σαμαράς 

Ο Πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς θέλησε να κινηθεί εκ του ασφαλούς. Υπό αυτήν την έννοια, η Ρόδος ήταν εύκολη υπόθεση. Ή τουλάχιστον, ευκολότερη από άλλες περιοχές της χώρας που μαστίζονται από την ανθρωπιστική κρίση και την ανεργία. 

Τι να πεις στους ανθρώπους αυτούς; Στη Ρόδο, αντιθέτως, υπάρχει το προνομιακό πεδίο του τουρισμού. Ίσως ο μοναδικός τομέας της οικονομίας όπου μπορεί κανείς να επιχειρηματολογίσει υπέρ των ακολουθούμενων πολιτικών των τελευταίων μνημονιακών χρόνων και να βρει ευήκοα ώτα. 

Οι παράγοντες του τουρισμού πίνουν νερό στο όνομα της πολιτικής σταθερότητας και μπορούν εύκολα να ρίξουν νερό στο μύλο του Σαμαρά. 

Τώρα βέβαια, θα πει κανείς ότι η πολιτική σταθερότητα δεν βοήθησε ιδιαίτερα τους εργαζόμενους στον τουρισμό, αλλά εδώ η απάντηση του Σαμαρά και των υποστηρικτών του είναι «προσέξτε, υπάρχουν και χειρότερα»! ‘

Ετσι λοιπόν, η επίσκεψη του πρωθυπουργού στην Ρόδο, εκτός της ομιλίας στο Ρόδος Παλάς, περιελάμβανε και συνάντηση με τους τουριστικούς φορείς της περιοχής. 

Αυτό επέλεξαν οι γαλάζιοι κομματάρχες της Ρόδου. Προστατευμένος ο κ. Σαμαράς σε ένα απολύτως φιλικό ακροατήριο. Σημαντική λεπτομέρεια: Στους τουριστικούς φορείς δεν συμπεριλαμβάνονται οι εργαζόμενοι στον τουρισμό, οι οποίοι φυσικά δεν προσκλήθηκαν. 

Αν μάλιστα δεν είχε παραστεί στη συνάντηση και ο πρόεδρος του Συνδέσμου των taxi, τότε θα μπορούσε κάλλιστα να την χαρακτηρίσει κανείς ως μια σύσκεψη καθαρά ταξικού χαρακτήρα. 

Αν δεν ήταν κοντόφθαλμοι και φοβικοί οι διοργανωτές της επίσκεψης Σαμαρά στη Ρόδο, θα έπρεπε να τον είχαν κατευθύνει ακριβώς εκεί: Στους εργαζόμενους στον τουρισμό. 

Για να τους πει το ελάχιστο. Ένα «ευχαριστώ» που κρατούν - αν και απλήρωτοι – όρθιο το οικοδόμημα του τουρισμού για να μπορούν να κάνουν παιχνίδι ο Αντώνης, η Όλγα, ο Ανδρέας… 

Ένα ευχαριστώ και μια υπόσχεση για καλύτερες μέρες (που προφανώς δεν θα έλθουν με αυτές τις πολιτικές). 

Ο ακατανόητος Τσίπρας 

Κι αν ο τρόπος που στήθηκε η επίσκεψη Σαμαρά ήταν απολύτως κατανοητός, στον αντίποδα βρίσκεται η επίσκεψη του Αλέξη Τσίπρα. 

Η λογική λέει ότι, όταν ένα κόμμα, ένας πολιτικός αρχηγός, έχουν κάνει σημαία την ανάγκη αντιμετώπισης της ανεργίας και της ανθρωπιστικής κρίσης της χώρας, είναι αυτονόητο ότι θα πρέπει να επιδιωχθεί μια συνάντηση με τα στρώματα της τοπικής κοινωνίας που έχουν πληγεί περισσότερο. Τους εργαζόμενους γενικώς, τους εργαζόμενους στον τουρισμό ειδικότερα, πολύ περισσότερο όταν είχε προηγηθεί η επίσκεψη Σαμαρά σε γυάλα προστασίας. Το λιγότερο που θα έπρεπε να οργανώσουν οι κομματάρχες του ΣΥΡΙΖΑ στη Ρόδο ήταν μια συνάντηση στο Εργατικό Κέντρο Ρόδου με τους επικεφαλής όλων των Σωματείων. 

Κυρίως στην οικοδομή, τον κλάδο που κατέρρευσε, με τα μεγαλύτερα ποσοστά ανεργίας, καθώς και στον κλάδο του τουρισμού, τον πολυπληθέστερο στο νησί. Κατ΄εξοχήν προνομιακό πεδίο για τον ΣΥΡΙΖΑ, μια κίνηση ουσίας αλλά και πολλών συμβολισμών που δεν έγινε, αν και ήταν η πλέον επιβεβλημένη. 

Η επίσκεψη Τσίπρα με τον αέρα της πρωτιάς των επικείμενων εκλογών θα έπρεπε να έχει ανάλογο εύρος στην τοπική κοινωνία, πέρα από μια σκέτη ομιλία. Θα έπρεπε να είναι το μεγάλο γεγονός της προεκλογικής περιόδου. 

Εδώ βέβαια δεν μπορεί να προσάψει κανείς σκοπιμότητα ή να επικαλεστεί την ανάγκη προστασίας του αρχηγού. Μάλλον θέμα απειρίας των στελεχών και ίσως κάποιων παρωχημένων μεν, αλλά παγιωμένων σε ορισμένους αντιλήψεις, που ακόμα θεωρούν τον ΣΥΡΙΖΑ ως το κλειστό κλαμπ του 3% ή 4%. 

Και κάτι ακόμη: Αν είχαν συνειδητοποιήσει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι εν δυνάμει κυβέρνηση, θα έπρεπε να είχαν καλέσει στην ομιλία του εν δυνάμει πρωθυπουργού της χώρας, όλους τους θεσμικούς εκπροσώπους και εκφραστές της τοπικής κοινωνίας. Τους αυριανούς επίσημους συνομιλητές του. Αυτό δεν έγινε. 

Η λογική του κλειστού κλαμπ υπερίσχυσε κι εδώ. 

Ο έξυπνος Βενιζέλος 

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος έκανε τη διαφορά. Τόλμησε αυτό που δεν τόλμησε κανένας άλλος. Να μιλήσει στους δημοσιογράφους των τοπικών ΜΜΕ και μάλιστα σε διακαναλική συνέντευξη Τύπου. Βεβαίως, ο Βενιζέλος είναι ιδιαιτέρως ευφυής και έχει την βεβαιότητα ότι μπορεί να ανταπεξέλθει σε κάθε δύσκολη κατάσταση. Για παράδειγμα, είναι ο μοναδικός που άνετα μπορεί να πουλήσει το καταστροφικό PSI ως την ιστορική στιγμή του μεγαλύτερου κουρέματος του ελληνικού χρέους που θα μπορούσε κανείς να φανταστεί. Όμως, δεν ήταν θέμα Βενιζέλου. Την συνέντευξη δεν την ζήτησε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Την συνέντευξη την πρότεινε και σχεδόν την επέβαλε ο γραμματέας της ΝΕ του ΠΑΣΟΚ Τιμόθεος Παρασκευάς. Και του βγήκε. Και η όλη διοργάνωση της ομιλίας αλλά και οι εντυπώσεις από μια κίνηση που δεν σκέφτηκε κανένα άλλο επιτελείο αρχηγού να προτείνει ή να τολμήσει. 

Κι εδώ αποδεικνύεται όχι μόνο η εμπειρία αλλά και η πολιτική σκέψη. 

Θυμάμαι, πριν από χρόνια, πάλι με την ιδιότητά του ως γραμματέα της ΝΕ του ΠΑΣΟΚ, ο Τιμόθεος Παρασκευάς είχε ανοίξει τις συνεδριάσεις του κομματικού οργάνου στα ΜΜΕ. Για ποιο λόγο; Διότι όταν ήταν κλειστές, τα ΜΜΕ προσπαθούσαν να κάνουν τη δουλειά τους με διαρροές. Και ο καθένας διέρρεε ό,τι ήθελε, ό,τι τον βόλευε και γινόταν κανονικό… τσίρκο. 

Δεν ξέρω αν ο Ευάγγελος Βενιζέλος με την διακαναλική συνέντευξη Τύπου και με την ομιλία του κατάφερε να πείσει το ακροατήριό του για κάτι περισσότερο από την ευφυΐα του και την ευφράδεια του λόγου του. 

Σίγουρο είναι ότι, χάρη στον Τιμόθεο, κέρδισε τις εντυπώσεις. Και αν δεχτούμε ότι στις κινήσεις των πολιτικών αρχηγών αντικατοπτρίζονται τα σύνδρομα και οι φοβίες των κομματαρχών, τελικώς ναι, υπάρχουν και οι εξαιρέσεις.

www.grafida.net