Και η συνέχεια του άρθρου της Ρένας Διακίδη

- Δημοσιεύουμε σήμερα τη συνέχεια του άρθρου της καλής συναδέλφου Ρένας Διακίδη 

Μετά από ιδιαίτερα επίπονες και αμφίρροπες, μέχρι την τελευταία στιγμή, διαπραγματεύσεις και ενώ όλα έδειχναν ότι θα κατέληγαν σε ναυάγιο, η νέα τοπική συλλογική σύμβαση εργασίας μεταξύ Ένωσης Ξενοδόχων Ρόδου και Σωματείου Ξενοδοχοϋπαλλήλων, είναι γεγονός! 

- της Ρένας Παυλάκη - Διακίδη 

- Απεφεύχθησαν έτσι τα χειρότερα, όχι μόνο για τους εργαζόμενους στον τουρισμό, αλλά για ολόκληρη την τοπική οικονομία. Και το πιο βασικό: Αποτράπηκε η αποχώρηση της ΕΞΡ από την ΠΟΞ, που θα οδηγούσε σε επιχειρησιακές συμβάσεις με αμοιβές των 500 ευρώ, ίσως και λιγότερο, στον σημερινό, νέο εργασιακό Μεσαίωνα. 
Η στήλη, μόλις προ ημερών, όταν το χάσμα φαινόταν αγεφύρωτο, με τις δύο πλευρές να επιμένουν, αμετακίνητες, στις θέσεις τους, είχε επισημάνει την ανάγκη για την επικράτηση σύνεσης και λογικής, μέσα από αμοιβαίες υποχωρήσεις, προκειμένου να σωθεί ό,τι είναι δυνατόν, σε μια οικονομία που καταρρέει με ταχύτατους ρυθμούς, παρά τα επικοινωνιακά «ρεκόρ». Γράφαμε ότι «ο τουρισμός δεν είναι μόνο οικονομία.
Είναι θέμα κοινωνικής και εργασιακής ειρήνης, είναι θέμα αξιοπρέπειας εργοδοσίας και εργαζομένων. Αυτές τις παραμέτρους, θεμελιώδεις για την πορεία του τουρισμού της Ρόδου στο μέλλον και για την τοπική κοινωνία συνολικά, θα πρέπει να λάβουν σοβαρά υπ’ όψιν και οι δύο πλευρές στην επόμενη συνάντησή τους και να κάνουν βήματα προσέγγισης. Και οι δύο…»

Είναι φανερό ότι αυτή ακριβώς η λογική επικράτησε. Και στους δύο.
Οι ξενοδόχοι παραιτήθηκαν από την αξίωση για μείωση των αποδοχών των εργαζομένων κατά 6% και οι εργαζόμενοι με τη σειρά τους αποδέχθηκαν την οριακή αύξηση του 2% σε διάστημα τριών χρόνων, όσο δηλαδή και η διάρκεια της σύμβασης που υπεγράφη.
Δεν είναι κακό να θέτει κανείς μαξιμαλιστικούς στόχους, υπό την προϋπόθεση ότι είναι ρεαλιστικοί, το περιβάλλον ευνοεί την υλοποίησή τους και το κυριότερο, ότι δεν θα οδηγήσουν τους εργαζόμενους σε ένα πραγματικό βατερλό, με την απώλεια των κεκτημένων τους.
Για όσους βιαστούν να ασκήσουν κριτική στη σύμβαση, στη βάση της υποχώρησης είτε των μεν είτε των δε, θα πρέπει προηγουμένως να λάβουν υπ΄όψιν τις ιδιαιτερότητες της συμφωνίας που επετεύχθη.
 Κατ’ αρχήν πρόκειται για μια τριετή συμφωνία, που, εκτός από την σταθερότητα των αποδοχών, εξασφαλίζει την εργασιακή σταθερότητα για το σύνολο των εργαζομένων, καθώς βασικός όρος της συμφωνίας ήταν η επαναπρόσληψη του προσωπικού των ξενοδοχείων. Όταν πρόκειται για χιλιάδες απασχολούμενους στον κλάδο,, είναι φανερό ότι έχει τεράστια σημασία να γνωρίζουν οι άνθρωποι αυτοί ότι δεν θα έλθουν αντιμέτωποι με το φάσμα της ανεργίας για τα επόμενα τρία χρόνια, ιδίως οι μεγαλύτερης ηλικίας, που βρίσκονται κοντά στο όριο συνταξιοδότησης.
 Μπορεί να μην πήραν την αύξηση που περίμεναν, κατοχύρωσαν όμως τις σημερινές αποδοχές τους για τα επόμενα τρία χρόνια. Διόλου ευκαταφρόνητο επίτευγμα, όταν κανένας δεν μπορεί να εγγυηθεί με ασφάλεια το μέλλον της οικονομίας της χώρας, που μακράν απέχει της ανάκαμψης και της ανάπτυξης.
 Έχει επίσης τη σημασία του, στις σημερινές οικονομικές συνθήκες, όταν οι αμοιβές στην ιδιωτικό τομέα κατρακυλούν και τείνουν να παγιωθούν σε επίπεδα κάτω των 500 ευρώ, να υπογράφεται σύμβαση με θετικό πρόσημο, έστω και οριακό ή συμβολικό, όπως θα μπορούσε να θεωρηθεί. Εκτός του ψυχολογικού παράγοντα, υπάρχει και ένα σαφές πολιτικό μήνυμα εδώ.
 Εν κατακλείδι, σημασία έχει ότι του οικονομικού στοιχείου – και για τις δύο πλευρές – υπερίσχυσε η ανάγκη για εργασιακή και κοινωνική ειρήνη. Υπό αυτό το πρίσμα, η συμφωνία αποτελεί επιλογή ευθύνης και για τα δύο μέρη. Κι ας προσπάθησαν κάποιοι να τη δυναμιτίσουν για να εξυπηρετήσουν ιδιοτελή συμφέροντα, παίζοντας παιχνίδια σε βάρος των εργαζομένων, στη πιο κρίσιμη στιγμή.

Δυστυχώς γι αυτούς, ευτυχώς για τη Ρόδο και τον τουρισμός της, οι μεθοδεύσεις έπεσαν στο κενό.

ΠΡΟΟΔΟΣ Σάββατο 28 Δεκεμβρίου 2013