Απαίδευτη Παιδεία...

Έναν από τους κυρίαρχους παράγοντες για τα σημερινά μας χάλια αναδεικνύει στο καταπληκτικό άρθρο του στα ΝΕΑ του Σαββάτου ο εξαίρετος δημοσιογράφος Ηλίας Κανέλλης, με το οποίο στο νιάτα μας δουλέψαμε κάποτε μαζί. 

Διαβάστε και προβληματιστείτε...

"Ενα καινούργιο μέτωπο σύγκρουσης των δυνάμεων της μεταρρύθμισης με την ακινησία και τις στρεβλώσεις των βολεμένων στον δημόσιο τομέα της μεταπολίτευσης προβλέπεται να ανοίξει. Θα είναι μια σύγκρουση για την προάσπιση ακόμα μιας ελληνικής ιδιαιτερότητας. Του δικαιώματος των εκπαιδευτικών στη βασική και στη μέση εκπαίδευση να μη λογοδοτούν πουθενά για τη δουλειά που προσφέρουν. Δηλαδή για τον τρόπο με τον οποίο μεταδίδουν τη γνώση.

Ηδη ο γραμματέας της ΟΛΜΕ Θ. Κοτσυφάκης απέρριψε το σχέδιο που είχε σταλεί από το υπουργείο Παιδείας στα συνδικάτα. Η ΟΛΜΕ δεν διαπραγματεύεται, δεν δέχεται «τη σύνδεση της μισθολογικής και βαθμολογικής εξέλιξης με την αξιολόγηση» ούτε «τη θέσπιση ποσοστώσεων στις προαγωγές» και εξαγγέλλει κινητοποιήσεις. Ανάλογη στάση αναμένεται να τηρήσουν οι δάσκαλοι. Οσες και όσοι έχετε παιδιά στα σχολεία ετοιμαστείτε για τις αλκυονίδες απεργίες.

 

Η εμμονή στα «κεκτημένα» θεωρείται αριστερή οπτική. Είναι παράδοξο, αλλά αριστερό θεωρείται ό,τι έχει να κάνει με τη μονιμότητα, τα λεφτά, τις θέσεις εργασίας, τις αργίες και τις άδειες. Αλλά είναι ιδιαιτέρως απογοητευτικό ότι αριστεροί άνθρωποι δεν διανοούνται να συζητήσουν για τον ρόλο της εκπαίδευσης, για τη γνώση και την ιδεολογική χρήση της... 

 

Ο Γληνός ή η Ιμβριώτη που πάλευαν για μεταρρυθμίσεις εργαζόμενοι σκληρά και ταυτόχρονα υβριζόμενοι και διωκόμενοι από τους συντηρητικούς θυλάκους της εποχής τους, για τις αξιακές προτεραιότητες των σημερινών δασκάλων και καθηγητών είναι «μνημονιακά» παραδείγματα προς αποφυγήν.

 

Οχυρωμένοι πίσω από τα κεκτημένα, οι εκπαιδευτικοί αδυνατούν ή αρνούνται να παραδεχθούν ό,τι φαίνεται διά γυμνού οφθαλμού. Οι μαθητές εθίζονται στην παπαγαλία και στην ήσσονα προσπάθεια, γαλουχούνται να ενστερνίζονται τους κοινούς τόπους μιας κοντόθωρης εκδοχής των πραγμάτων και των κυρίαρχων ιδεολογιών, αδυνατούν να συνθέσουν κριτικά και, χωρίς εφόδια, οδηγούνται στην επόμενη βαθμίδα μέσω των φροντιστηρίων. Το δράμα της χρεοκοπημένης Ελλάδας αρχίζει από τη χρεοκοπία του εκπαιδευτικού της συστήματος.

 

Το περασμένο καλοκαίρι, μια φαντασιόπληκτη δασκάλα, επηρεασμένη από τις θεωρίες συνωμοσίας της trash τηλεόρασης, ισχυρίστηκε, μπερδεύοντας τους φθόγγους με τα γράμματα, ότι ένα νέο βιβλίο γραμματικής συμβάλλει στην εκπτώχευση της γλώσσας την οποία προωθεί η νέα τάξη πραγμάτων. Μας παίρνουν από τη γλώσσα τα φωνήεντα, ολοφυρόταν. Αντί όμως να κάνει παρέα στα Νεφελίμ και στους Υποχθόνιους, συνεχίζει να διδάσκει στα παιδιά δεισιδαιμονίες χρήσιμες στην προπαγάνδα των Καμμένων και της Χρυσής Αυγής. 

Ο εκπαιδευτικός συνδικαλισμός θεωρεί ότι είναι αριστερό να συνεχίζει, ακόμα και η δασκάλα αυτή, να διακινεί την εθνοπαραφροσύνη.

Αλλά η αγραμματοσύνη δεν είναι αριστερή".

 

Το πρωτότυπο εδώ