Η υποτέλεια στους δρόμους

του Θεόδωρου Πάγκαλου 

Μια από τις βαρύτερες βρισιές που μπορεί κάποιος να εκσφενδονίσει, εναντίον αντιπάλου, στην πολιτική ζωή της χώρας είναι η λέξη «υποτελής». Οι αντιδράσεις είναι άμεσες, πάντοτε καίριες και τις περισσότερες φορές υπερβολικές. Σε τι να οφείλεται άραγε αυτή η ιδιαίτερη ευαισθησία, αυτό το ειδικό πλέγμα κατωτερότητας; Κάποιοι θα επικαλεσθούν το ιστορικό μας παρελθόν. Αιώνες ραγιάδες των Οθωμανών, απελευθερωμένοι ύστερα από ηρωικό αγώνα, που είχε φθάσει όμως σε αδιέξοδο όταν επενέβησαν οι δυτικές μεγάλες δυνάμεις στο Ναυαρίνο, αποδέκτες εισαγόμενων βασιλικών οίκων ξένης επιλογής, τρόφιμοι ανέκαθεν του διεθνούς τραπεζικού συστήματος και μπαταχτσήδες και αργότερα μέλη και οπαδοί του ρωσικού, γαλλικού ή αγγλικού κόμματος, οπαδοί της Γαλλίας ή της Γερμανίας στον πρώτο μεγάλο πόλεμο, αντιστασιακοί ή συνεργάτες του κατακτητή στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά τον μοναδικό εμφύλιο για επιλογή κοινωνικού συστήματος που έγινε στην Ευρώπη ανοικοδομούμενοι και αναγεννηθέντες μέσα από μαζικά προγράμματα αμερικανικής και αργότερα ευρωπαϊκής προέλευσης, οι Ελληνες έχουμε το δικαίωμα να συνειδητοποιούμε την εξάρτησή μας από το εξωτερικό και επομένως να αγανακτούμε γι’ αυτήν.
Εκεί που ίσως χρειάζεται η παρέμβαση ψυχιάτρου είναι όταν αυτοί που καταγγέλλουν και αρνούνται την υποτέλεια έρχονται να αποδείξουν πόσο βαθιά και παράλογα υποτελείς είναι οι ίδιοι. Γιατί τι άλλο από επίδειξη υποτέλειας έκαναν αυτοί που εκάλεσαν την προηγούμενη Τρίτη σε εξέγερση τον λαό των Αθηνών επειδή μας επισκέφθηκε μια ξένη πρωθυπουργός, έστω και αν αυτή είναι η γερμανίδα καγκελάριος, έστω και αν αυτή είναι η Ανγκελα Μέρκελ;

Παλλαϊκές απεργίες και παναθηναϊκές διαδηλώσεις που συγκαλούνται από τα ανώτατα όργανα του συνδικαλιστικού μας κινήματος, δηλαδή τη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ, δεν επιτρέπεται να απευθύνονται σε οποιονδήποτε ξένο παράγοντα.

Αποκλειστικός στόχος τους πρέπει να είναι η ελληνική κυβέρνηση, η Βουλή, η ελληνική κοινωνία και η πνευματική ηγεσία. Αυτούς πρέπει να πείθουν, να υποβάλλουν σε κριτική, να καταγγέλλουν και να υπονομεύουν αυτές οι ύψιστες ηγεσίες και μόνον αυτούς.

Βέβαια στη λογοδιάρροια που τόσο αγαπούν οι τηλεοπτικοί αστέρες μας και διάφορα ύποπτα πρόσωπα του υποκόσμου των «κοινωνικών» μέσων επικοινωνίας η κυρία Μέρκελ είναι προνομιούχος στόχος.
Κατηγορείται ως χιτλερική, ενώ και οι γονείς της και η ίδια έχουν αποδεδειγμένα ως γερμανοί αντιφασίστες συμβάλει στην εμπέδωση της εξουσίας του ενιαίου σοσιαλιστικού κόμματος στη λαοκρατική δημοκρατία της Γερμανίας.
Στο σημερινό της κόμμα, το χριστιανοδημοκρατικό, η κυρία Μέρκελ θεωρείται ότι είναι μετριοπαθής πολιτικός κεντρώας απόχρωσης με έντονο ενδιαφέρον για την ευρωπαϊκή ενοποίηση. Δεν είναι βέβαια Τσίπρας και ίσως ποτέ να μη γίνει. Αλλά τι να κάνουμε; Κανείς δεν είναι τέλειος.

Οργανο της Μέρκελ θεωρείται από τους οργανωτές των διαδηλώσεων η τρόικα. Αν και ο ένας είναι εκπρόσωπος της επιτροπής που αποφασίζει κατά πλειοψηφία και όπου οι γερμανοί χριστιανοδημοκράτες έχουν μόνο έναν επίτροπο επί 35. Αλλος είναι εκπρόσωπος της ευρωπαϊκής τράπεζας της οποίας πρόεδρος είναι ο κ. Ντράγκι, ο οποίος είναι ως γνωστόν Ιταλός και ο τρίτος, ο γνωστός κ. Tόμσεν, είναι εκπρόσωπος του διεθνούς νομισματικού ταμείου, το κεφάλαιο του οποίου ελέγχεται από τις ΗΠΑ και έχει πρόεδρο Γαλλίδα.

Διαβάζω παντού ότι οι Γερμανοί κατέχουν τη χώρα. Ισως επειδή έχουν το συνήθειο. Αλλους όμως Γερμανούς από τους τουρίστες που κατακλύζουν τα θέρετρά μας δεν βλέπω. Προφανώς λοιπόν οι Γερμανοί θα θέλουν να καταλάβουν τη χώρα και να την υπαγάγουν σε νέα κατοχή με ύπουλο και έμμεσο τρόπο ελέγχοντας την οικονομία μας.
Η σωστή αντίδραση θα ήταν να πούμε στους Γερμανούς αποφασιστικά: «Εξω και εσείς και τα λεφτά σας, raus! Δεν δεχόμαστε τις επενδύσεις σας, δεν θέλουμε να μας δανείσετε, απαιτούμε να μην κουρευτούν τα δάνεια που σας χρωστάμε.

Αγέρωχα εμείς οι υπερήφανοι Ελληνες θα πληρώσουμε ως την τελευταία δεκάρα με το κεφάλι ψηλά».

Τότε όμως γιατί οργανώνουμε συλλαλητήρια εναντίον της κυρίας Μέρκελ επειδή δεν μας δανείζει αμέσως χωρίς όρους και προϋποθέσεις όσα χρήματα έχουμε ανάγκη, επειδή δεν δέχεται να μας χαρίσει τα δάνεια που χρωστάμε και, τέλος, επειδή έχει την απαίτηση να εξασφαλιστεί στο μέλλον απέναντι στις απαιτήσεις του σπάταλου και διεφθαρμένου κράτους μας;
Μήπως οι πραγματικοί φορείς της υποτέλειας είναι οι έξαλλοι διαδηλωτές της παράταξης του λαϊκισμού και του παραλογισμού;
Αυτοί που έκαναν την περασμένη Τρίτη την Αθήνα άνω-κάτω;