Συμφέροντα και Τουρισμός

του Στέλιου Σταυρίδη 
Στην Ελλάδα μάθαμε να ασχολούμαστε με τα επουσιώδη, γιατί δεν θέλουμε ή δεν μπορούμε να αγγίξουμε τα ουσιώδη. «Αλλού η θάλασσα και αλλού το πλοίο», όπως λέει και το τραγούδι. Με τις συναρμοδιότητες να πνίγουν κάθε προσπάθεια, χωρίς ισχύ και χωρίς κονδύλια, εκάστοτε αρμόδιος για τον Τουρισμό παλεύει μάταια να βελτιώσει τη βαριά βιομηχανία της Ελλάδος, τον τουρισμό. Η Ελλάδα μας προσπαθεί να αναπτύξει τον τουρισμό της χωρίς χωροταξικό, χωρίς υποδομές, χωρίς προγραμματισμό, με μικροσυμφέροντα να πολεμούν λυσσαλέα κάθε σοβαρή επενδυτική προσπάθεια, με «δημοκράτες» να ενθαρρύνουν τους φύλακες να ανοίγουν τα μουσεία κατά το δοκούν (λες και τα μουσεία έγιναν για τους φύλακες) ή με τους θρασύτατους ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας να καταταλαιπωρούν καθημερινά και επί εβδομάδες (λευκή απεργία) χιλιάδες ταξιδιώτες.
Κάποτε πρέπει κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση να σοβαρευτούν και να φροντίσουν να γίνει η Ελλάδα ανταγωνιστική, προσφέροντας υψηλού επιπέδου τουριστικό προϊόν, σε πολύ ανταγωνιστικές τιμές. Τι φοβάται η κυβέρνηση όταν αφήνει π.χ. τους ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας ασύδοτους ; Γιατί δεν ξεσηκώνονται εναντίον τους οι απλοί και χαμηλόμισθοι υπάλληλοι (η περίφημη γενιά των 700 €, που τώρα έγινε των 500€) που απασχολούνται στον τουρισμό και αύριο θα βρεθούν χωρίς δουλειά ; Ή μήπως πρέπει να προσχωρήσουμε στην βλακώδη άποψη ότι οι τουρίστες έχουν κατανόηση για την ταλαιπωρία που υφίστανται, όταν εργαζόμενοι εκβιάζουν διεκδικώντας ; Η Ελλάδα ακόμη και σήμερα διώχνει τα κρουαζιερόπλοια. Ο πιο δημοφιλής τουριστικός προορισμός διώχνει τουρίστες υψηλού εισοδήματος και χάνει 1,5 δις ευρώ το χρόνο, λόγω του υφιστάμενου θεσμικού πλαισίου, που άτολμες κυβερνήσεις φοβούνται να αλλάξουν. Για να μην κατηγορηθούν από τους δήθεν δημοκράτες (στην πραγματικότητα, προκλητικούς και ανεύθυνους λαϊκιστές) για αυταρχισμό ή φασισμό. Έτσι, διατηρείται το περίφημο cabotage που είναι το τέλειο... sabotage του τουρισμού μας. Γι’αυτό και τα νούμερα δεν εκπλήσσουν : Μείωση των εσόδων από τον τουρισμό, μείωση της κρουαζιέρας, χαμηλή πληρότητα ξενοδοχείων στην Αθήνα των πορειών, ληστειών, εμπρησμών και παράνομων μεταναστών. Υποβαθμίζουμε διαρκώς το περιβάλλον, διατηρούμε χιλιάδες ανεξέλεγκτες χωματερές και όχι μόνο (όλη η Ελλάδα ένας απέραντος σκουπιδότοπος), έχουμε το πιο ακριβό αεροδρόμιο της Ευρώπης, πληρώνουμε στα ακτοπλοϊκά εισιτήρια 33% φόρους υπέρ τρίτων (ακόμα και για ανύπαρκτους αχθοφόρους ή λεμβούχους), δεν μπορούμε να αξιοποιήσουμε – οι άθλιοι – τα ολυμπιακά ακίνητα (το τι έκανε π.χ. η Βαρκελώνη, το αγνοούμε πλήρως) και γενικά κάνουμε το παν για να ακυρώσουμε την τουριστική αξία της Ελλάδος. 4,2 δις ευρώ σε τουριστικές επενδύσεις είναι μπλοκαρισμένα για πολλά χρόνια (μέχρι και δεκαετίες), διότι η Ελλάδα διώχνει τους επενδυτές, αφού ένα δισεκατομμύριο ευρώ σε επενδύσεις δεν μπορεί να φέρει ούτε το ένα εκατοστό των ψήφων των συμπαθών κατά τα λοιπά κτηνοτρόφων μας (και όχι βοσκών που είναι πλέον Αλβανοί). Η απορροφηκότητα των ευρωπαϊκών κονδυλίων για λιμενικά έργα είναι απελπιστικά χαμηλή κι έτσι η χώρα μας χάνει εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ σε κοινοτικές επιδοτήσεις, για να μην θιγούν οι... λεμβούχοι, οι… αγωγιάτες και άλλα τοπικά μικροσυμφέροντα που θέλουν την Ελλάδα να μένει με ανύπαρκτες υποδομές, νομίζοντας ότι έτσι εκείνοι θα... επιπλεύσουν. Όταν η πολιτική ορίζεται υπό την πίεση των ψήφων στον τουρισμό ή αλλού, το αποτέλεσμα θα είναι η Ελλάδα να χάνει διαρκώς σε ανταγωνιστικότητα. Το μέλλον φαντάζει ζοφερό και το λέει με κάθε τρόπο – ήπια μεν, σαφέστατα δε – ο πλέον αρμόδιος φορέας, ο ΣΕΤΕ. Σε απόσταση 5 ωρών (με αεροπλάνο) από την Ελλάδα, έγιναν επενδύσεις στον τουρισμό ύψους άνω των 3 τρις (ναι, τρις !) ευρώ και εμείς ασχολούμαστε με τους λιμενεργάτες, τους ναυτεργάτες, τους ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας, με τις δημοκρατικές κατακτήσεις, τις συναρμοδιότητες και την απραξία της εκάστοτε κυβέρνησης. Έτσι, αλλού αρμενίζουμε, θέλουμε 10 χρόνια για μια επέκταση λιμανιού σε οποιοδήποτε νησί, 15 χρόνια για ένα ασφαλή οδικό άξονα και όλα αυτά προς δόξα των Κυβερνήσεων μας, που μένουν άπραγοι. «Αλλού λοιπόν η θάλασσα και αλλού το πλοίο», και καλή συνέχεια! O Στέλιος Σταυρίδης είναι επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας της ΔΡΑΣΗΣ