Πανηγύρια στο Αιγαίο...

Μέσα στην θαμπή καθημερινότητα που βιώνουμε όλοι μας, υπάρχουν και κάποιες στιγμές που μας επαναφέρουν στο δέον, του χθες, του σήμερα και του αύριο. Και ευτυχώς. Τέτοιες στιγμές θα ζήσουμε όσοι πάμε την Πέμπτη 3 Νοεμβρίου 2011, στις 20.30 στο Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο, όπου ο - πάντα μερακλής- Γιώργος Πίττας θα παρουσιάσει το βιβλίο του "ΠΑΝΗΓΥΡΙΑ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ". Την ίδια μέρα θα εκτεθεί και υλικό από τη ομώνυμη φωτογραφική εκθεση.

Το βιβλίο θα παρουσιάσουν, οι Λάμπρος Λιάβας, εθνομουσικολόγος, Ηλίας Προβόπουλος, δημοσιογραφος, Μιράντα Τερζοπούλου, λαογράφος-εθνολόγος και Μπήλιω Τσουκαλά, δημοσιογράφος.

Τα πανηγύρια είναι εκείνες οι μοναδικές στιγμές του χρόνου όπου τα μέλη κάθε κοινότητας βρίσκονται μαζί για να γιορτάσουν τον άγιό τους, θα διασκεδάσουν και θα βιώσουν τελετουργικά την ενότητά τους. Το θρησκευτικό μέρος, το φαγοπότι, διάφορα έθιμα που συνδέονται με φάσεις της αγροτικής, κτηνοτροφικής ή κοινωνικής ζωής, ο χορός, το τραγούδι και το γλέντι είναι συστατικά των πανηγυριών και έχουν μεγάλο ενδιαφέρον σαν ολότητα, αλλά και το καθένα απ’ αυτά μεμονωμένα. Για αυτό το λόγο τα πανηγύρια σαν κοινωνικό γεγονός, είχαν και έχουν ( την σήμερον ημέρα παρ’ οτι το αγνοούμε) μιά ανεπανάληπτη συμπύκνωση ζωής και πολιτισμού που σπάνια να την συναντήσεις σ’αλλες εκδηλώσεις.

Στην προσπάθειά του ο Γ.Πίττας να καταγράψει τα σπουδαιότερα πανηγύρια του Αιγαίου, επισκέφθηκε τριάντα νησιά του Αρχιπελάγους και μετά από συστηματική έρευνα 10 ετών, σε αρχεία αλλά και σε έρευνα πεδίου (έρευνα επιτόπια) συγκέντρωσε ένα μοναδικά πολύτιμο υλικό απο δεκάδες πανηγύρια.
Η έκδοση περιλαμβάνει 280 σελίδες με 400 φωτογραφίες του συγγραφέως, άλλων φωτογράφων, και ένα σημαντικό αριθμό φωτογραφιών από ιστορικά αρχεία των εν λόγω περιοχών.

Γιά το νέο του βιβλίο ο Γ. Πίττας είπε: "Παρ’ όλες τις κοσμοϊστορικές αλλαγές που έχουν γίνει στις τοπικές κοινωνίες των νησιών του Αιγαίου τα τελευταία πενήντα χρόνια, αλλαγές που ανέτρεψαν αιώνων ήθη και έθιμα και πρωταρχικά την ουσία της παραδοσιακής κοινότητας, τα πανηγύρια εξακολουθούν να αποτελούν ένα κοινό μέσο έκφρασης για τους περισσότερους πανηγυριστές. Συμμετέχοντας στα πανηγύρια αντιστέκονται στην αποξένωση από την παραδοσιακή τους κουλτούρα που είχε σαν κεντρική ουσία την συνοχή της κοινότητας . Παράλληλα με το καθαρά θρησκευτικό μέρος, το κοινό φαγοπότι με τις πολλές ώρες αυθόρμητης εθελοντικής εργασίας, το γλέντι και ο χορός όλων των γλεντιστών, η μοναδική αίσθηση του ανήκειν κάπου, όλες αυτές οι καταστάσεις, δημιουργούν αισιοδοξία και ελπίδες. Γιατί σ’ αυτά τα υπολείματα κοινοτικής ζωής διαβλέπουμε ίσως την απάντηση στον ενιαίο και ολοκληρωτικό Παγκόσμιο πολιτισμό που απειλεί να μας ισοπεδώσει…
Στην υποκρισία των σύγχρονων κοινωνικών συναναστροφών και στη φυγή των «εικονικών» ταξιδιών, τα πανηγύρια έρχονται να μας υπενθυμίσουν ότι υπάρχει και η ζωή.
Η ζωή μαζί με τους άλλους".

Να πάμε...