Στο ίδιο έργο θεατές…

«Στο ίδιο έργο θεατές, εσύ κι εγώ τραγουδιστές… ….Αυτό το έργο είναι παιχνίδι φαντασίας». Πόσο επίκαιροι μπορεί να είναι αυτοί οι στίχοι του Αντώνη Ανδρικάκη, που όλοι τόσο πολύ λατρέψαμε με τις φωνές του Γιώργου Νταλάρα και του Βασίλη Παπακωνσταντίνου....

Θεατές παρέμειναν, για κάμποσες ώρες, κοιτάζοντας το λιμάνι και την πόλη του Πειραιά, από απόσταση αναπνοής, οι επιβάτες κρουαζιερόπλοιων που, «όμηροι» των απεργών εργαζομένων στα ρυμουλκά, δεν μπορούσαν να αποβιβαστούν στο λιμάνι.

Τελικά τα κρουαζερόπλοια μπήκαν στο λιμάνι με δική τους ευθύνη.

Πότε σε αυτή τη χώρα θα δούμε το δάσος και όχι το δέντρο;

Πότε θα σταματήσουμε να κινούμαστε συντεχνιακά;

Πότε θα καταλάβουμε πως μέσα από το κοινό καλό, προκύπτει και το δικό μου, το δικό σου, το δικό του καλό;