Η ιστορία της συνθήκης Σένγκεν...

- Υπογράφηκε πριν από 30 χρόνια σε ένα στο άσημο χωριό ... Σένγκεν του Λουξεμβούργου.

Στις 14 Ιουνίου 1985, μέσα στη γενική αδιαφορία, οι υφυπουργοί της Γερμανίας, της Γερμανίας, του Βελγίου, του Λουξεμβούργου και της Ολλανδίας, υπέγραφαν τη βάση της ελεύθερης κυκλοφορίας μέσα στην Ευρώπη.

Είναι η λεγόμενη Συμφωνία Σένγκεν που πήρε το όνομά της από το ομώνυμο χωριό του Λουξεμβούργου, όπου υπεγράφη. Κανείς εκείνη την εποχή δεν μπορούσε να φανταστεί, ούτε οι υπογράφοντες, τι θα συνέβαινε με αυτή τη Συμφωνία. Σήμερα, 30 χρόνια αργότερα, η Συμφωνία δείχνει εξαιρετικά εύθραυστη εξαιτίας της προσφυγικής κρίσης και τα χτυπήματα της τρομοκρατίας, ενώ για πρώτη φορά απειλείται και η χώρα μας με έξοδο. Αυτό θα είχε ως συνέπεια, οι Ελληνες να ξαναχρειαζόμαστε διαβατήριο και βίζα για να κυκλοφορήσουμε στην Ευρώπη.

Μέσα στη γενική αδιαφορία, πριν από 30 χρόνια, οι πέντε υφυπουργοί ανέβηκαν στο πλοίο MS Princesse Marie-Astrid, παρουσία μερικών δημοσιογράφων και μαρτύρων και υπέγραψαν ένα ταπεινό κείμενο, περίπου 10 σελίδων, το οποίο έφερε το όνομα της κοινότητας των 500 κατοίκων που τους φιλοξένησε: Schengen.

Σήμερα λίγα πράγματα έχουν απομείνει από την αρχή της ελεύθερης κυκλοφορίας αφού οι περισσότερες χώρες και πολλοί πολιτικοί καταγγέλουν την «Ευρώπη-σουρωτήρι».
Από το 1990 και μετά και άλλα κράτη-μέλη της ΕΕ υπέγραψαν τη συμφωνία: η Ιταλία το 1990, η Ισπανία και η Πορτογαλία το 1991, η Ελλάδα το 1992, η Αυστρία το 1995 και η Δανία, η Φινλανδία και η Σουηδία το 1996. Ταυτόχρονα με τις τελευταίες, η Ισλανδία και η Νορβηγία —δύο κράτη τα οποία, αν και δεν ήταν μέλη των ΕΚ, εντούτοις συμμετείχαν προ πολλού (1957) στη Βόρεια Ένωση Διαβατηρίων (γνωστή και ως Σκανδιναβική Ένωση Διαβατηρίων) με τους λοιπούς σκανδιναβούς γείτονές τους— υπέγραψαν ειδική Συμφωνία με τα υπόλοιπα δεκατρία κράτη μέλη της ΕΕ που συμμετείχαν στο κεκτημένο του Σένγκεν προκειμένου να συνδεθούν και αυτά με τη Ζώνη Σένγκεν.

Τα κράτη μέλη της ΕΕ τα οποία δεν υποχρεούνται να συμμετέχουν στη Ζώνη Σένγκεν είναι η Ιρλανδία και το Ηνωμένο Βασίλειο, που επέλεξαν να διατηρήσουν κατά τη σύναψη της Συνθήκης του Άμστερνταμ τους συνοριακούς ελέγχους με τα άλλα κράτη μέλη της ΕΕ, έχοντας ωστόσο τη δυνατότητα να εφαρμόζουν μερικές από τις διατάξεις του κεκτημένου του Σένγκεν.
Λειτουργία της Ζώνης Σένγκεν

• Το κύριο χαρακτηριστικό είναι η κατάργηση των ελέγχων στα εσωτερικά σύνορα και η ενίσχυση των ελέγχων στα κοινά εξωτερικά σύνορα. Άλλα χαρακτηριστικά της Συμφωνίας Σένγκεν είναι:
• Κοινοί κανόνες περί ασύλου
• Το δικαίωμα της αστυνομίας να καταδιώξει άτομα και έξω από τα σύνορα της χώρας
• Διαχωρισμός στα αεροδρόμια σε «πτήσεις εντός Σένγκεν» και «πτήσεις εκτός Σένγκεν»
• Κοινή λίστα χωρών των οποίων οι πολίτες χρειάζονται βίζα
• Δημιουργία του συστήματος πληροφοριών Σένγκεν, το οποίο επιτρέπει σε αστυνομικά τμήματα να μοιράζονται κοινό τμήμα αρχείων καταζητούμενων και ανεπιθύμητων ανθρώπων καθώς και κλεμμένων αντικειμένων
• Κοινές προσπάθειες καταπολέμησης της διακίνησης ναρκωτικών.

 Πληροφορίες από την Wikipedia