ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΕΛΠΙΣ ;

του Στέλιου Σταυρίδη
Η πλειοδοσία σε εξωπραγματικούς εθνικισμούς, κομματικές εμμονές και ανευθυνότητα, αποτελούν πλέον εθνική μειοδοσία και εσχάτη προδοσία.

Ζούμε ιστορικές στιγμές. Οι Έλληνες που το ’40 κυριολεκτικά έσωσαν την Ευρώπη από το ναζισμό και το φασισμό, σήμερα έχουν γίνει περίγελος της υφηλίου. Με τα «καμώματά» μας έχουμε αφήσει άναυδη τη διεθνή κοινότητα, που μας θεωρεί ικανούς να τινάξουμε την ευρωπαϊκή οικονομία και συνοχή στον αέρα και ταυτόχρονα, να ρίξουμε την Ελλάδα για δεκαετίες σε μια άνευ προηγουμένου φτώχεια και εξαθλίωση.

Είναι πραγματικά αβάσταχτος ο πόνος που νιώθει ο κάθε κοσμοπολίτης Έλληνας, όταν βλέπει πώς μας αντιμετωπίζουν από την Αυστραλία μέχρι τον Καναδά, από την Κίνα μέχρι τις ΗΠΑ. Εθνικά υπερήφανος δεν μπορεί να είναι ο μίζερος, ο επαίτης, ο αδιόρθωτος, ο «φωνακλάς» και τελικά ο απόλυτα αυτιστικός λαϊκιστής. Εθνικά υπερήφανος είναι εκείνος που με τις σκέψεις, την σοβαρότητα, τη συνέπειά, τη συνεισφορά του σε κοινούς στόχους και την επάρκειά του, εμπνέει σεβασμό και εκτίμηση στους γύρω του. Όσο ισχυροί οικονομικά ή γεωπολιτικά κι αν είναι.

Όσοι πολέμησαν το ’40 για την εθνική κυριαρχία, την δημοκρατία, την ελευθερία, εκείνοι ναι, ήταν πραγματικά αγέρωχοι Έλληνες, με όλα τα γράμματα της λέξης κεφαλαία. Οι σημερινοί «μάγκες» σε βάρος κυρίως των δικών τους εθνικών συμφερόντων (δηλαδή ηλίθιοι), απλά προκαλούν ειρωνεία, οργή και απόρριψη από τη διεθνή κοινότητα. Και φυσικά, δεν μπορούν να εκπροσωπούν τον Έλληνα και τον Ελληνισμό.

Κάποιοι αρτηριοσκληρωμένοι και εκτός τόπου και χρόνου ευρισκόμενοι Αριστεροί ή Δεξιοί της οπισθοδρόμησης, του χθες, του τίποτα, βουλιάζουν την Ελλάδα στην ανυποληψία και θέλουν να την δουν να γίνεται Κούβα, Βενεζουέλα ή Βόρειος Κορέα. Ευτυχώς όμως, κλείνει ο κύκλος των ανεύθυνων, ανερμάτιστων και ανύπαρκτης παιδείας πολιτικών, που η μόνη τους ικανότητα ήταν να ανεμίζουν με απίστευτη ιδιοτέλεια, κομματικές σημαίες (που οι ίδιοι κατήντησαν κουρέλια).

Και είναι, εξαιρετικά ενθαρρυντικό ότι όλο και περισσότεροι πολιτικοί από όλα τα κόμματα, αναδεικνύουν τις κρίσιμες αυτές στιγμές για τον Ελληνισμό, τον καλό τους εαυτό, την εθνική (αντί της κομματικής) τους συνείδηση και την υπευθυνότητα, που τόσα χρόνια έκρυβαν βαθειά μέσα τους.

Ο από μηχανής Θεός της Ελλάδος, φαίνεται ότι φωτίζει πλέον, έστω και τη δωδεκάτη ώρα, όλο και περισσότερο τους πολιτικούς μας. Και όπως το τσουνάμι του λαϊκισμού ισοπέδωσε την Ελλάδα, όπως πριν λίγες μέρες, με τα αίσχη της 28ης Οκτωβρίου, φτάσαμε στο έσχατο σημείο αθλιότητας και αποσύνθεσης αξιών, αρχών και κράτους, έτσι σήμερα φαίνεται ότι μια ηλιαχτίδα πραγματικής τόλμης και σοβαρότητας μετατρέπει τον ένα μετά τον άλλο τους πολιτικούς μας, σε υπεύθυνους ηγέτες. Που θα πρωταγωνιστήσουν στο να δοθεί η μόνη επιβεβλημένη λύση, δηλαδή να δημιουργηθεί κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας, με προσωπικότητες κύρους, η οποία τους επόμενους (πολλούς) μήνες, θα βάλει τις βάσεις για την αναγέννηση της πατρίδας.

Άτακτη πτώση της κυβέρνησης, εκλογές εδώ και τώρα και γραφικά δημοψηφίσματα είναι ταφόπλακα για την χώρα, που θα οδηγηθεί σε ανεξέλεγκτη και ισοπεδωτική πτώχευση.

Ρωτήστε τους γύρω σας, ανεξαρτήτως ηλικίας, φύλου ή πολιτικής ιδεολογίας, την εξής ερώτηση : «Δουλεύει κάτι σωστά σ’αυτήν τη χώρα; Στη δημόσια διοίκηση, στην τοπική αυτοδιοίκηση, στην παιδεία, στην υγεία, κ.λπ;» Δέκα στους δέκα θα σας απαντήσουν κατηγορηματικά ότι «τίποτα και πουθενά δεν δουλεύει σωστά». Και στη συνέχεια, ρωτήστε τους : «Πιστεύετε ότι εδώ που φτάσαμε μπορούμε να τα καταφέρουμε μόνοι μας, χωρίς τη βοήθεια και την τεχνογνωσία των Ευρωπαίων εταίρων μας; » Και πάλι η απάντηση όλων, θα είναι κατηγορηματική.

Προς τί, λοιπόν, οι κορώνες περί εκχώρησης εθνικής κυριαρχίας, «λαβάρων» ανεξαρτησίας, γερμανικής κατοχής, Ευρώπης του κεφαλαίου, κ.λπ. ;

Είκοσι χρόνια μας πιέζουν να κάνουμε μεταρρυθμίσεις, να ελευθερώσουμε επαγγέλματα να εκσυγχρονίσουμε το κράτος μας, να ιδιωτικοποιήσουμε και να αξιοποιήσουμε τον εθνικό μας πλούτο και την εθνική μας περιουσία. Και εμείς δανειζόμενοι και επιδοτούμενοι, κατασπαταλούμε και λεηλατούμε, κερδίζοντας (στην πραγματικότητα χάνοντας) χρόνο και αποδεικνύοντας την πλήρη ανεπάρκεια μας.

Έστω, λοιπόν, και την υστάτη ώρα, πρέπει να αρθούμε στο ύψος των περιστάσεων, να γίνουμε σύγχρονοι Ευρωπαίοι πολίτες και ταυτόχρονα, υπερήφανοι Έλληνες που θα μας υπολήπτεται η διεθνής κοινότητα.

Ναι, μπορούμε να δώσουμε στα παιδιά μας προοπτική και να δικαιώσουμε τους προγόνους μας που έδωσαν το αίμα, την καρδιά και την ψυχή τους για την Ελλάδα, την δημοκρατία και την ευημερία.

Ο Στρατηγός Ντε Γκώλ έλεγε: «Οι μικρές φιλοδοξίες είναι πολύ πιο δύσκολο να πραγματοποιηθούν». Ας ανεβάσουμε, λοιπόν, κατακόρυφα τον πήχη και ας δώσουμε στην Ελλάδα τη θέση που της αρμόζει στο παγκόσμιο γίγνεσθαι. Και σε όλους εμάς μια πολύ καλύτερη τύχη από αυτή που αφρόνως επιδιώξαμε.